Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή

Η Τ μου γράφει:
"Όπως πολλοί άλλοι έτσι και με μένα το άγχος και το στρες που με διακατέχει είναι μεγάλο (ίσως επειδή η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια, ίσως γιατί οφείλεται σε άλλους παράγοντες), οι κρίσεις πανικού πολλές, άλλοτε πολύ συχνές άλλοτε όχι. Είμαι 32 ετών. Από μικρή ηλικία θυμάμαι τον εαυτό μου να φοβάται πολύ, κυρίως αρρώστιες, αεροπλάνα, φόβο για την υγεία των άλλων (κυρίως από το οικογενειακό περιβάλλον), για την υγεία τη δική μου....κυρίως όμως φόβο ότι κάτι θα πάθω. Οι φοβίες και ο πανικός επιδυνώνεται όταν ακούω γύρω μου ότι κάποιος έπαθε κάτι ή κάποιος γνωστός έπαθε ανακοπή ή οτιδήποτε άλλο. Είμαι άτομο πολύ δυναμικό (απ΄ ότι λενε οι άλλοι), πολύ κινητική και διαθέσιμη πάντα για όλους, νοιάζομαι πολύ για τους γύρω μου, θέλω όλα να τα κάνω εγώ. Διάβασα με πολύ προσοχή κάποιες από τις ερωτήσεις άλλων συναθρώπων μου που έχουν το ίδιο βάρος (άγχος, κρίσεις πανικού, φοβίες...) και πραγματικά έχω την αίσθηση ότι όλοι νοιώθουν το ίδιο ή εγώ νοιώθω το ίδιο με αυτούς. Τι σημαίνει αυτό; όσοι αισθάνονται έτσι, έχουν τα ίδια συμπτώματα; Δηλαδή, πόνους στο στήθος, κόμπος στο λαιμό, δύσπνοιες, αίσθηση ότι κάτι θα πάθουμε ανακοπή ή εγκεφαλικό, νευροπίεση.... όλα γυρίζουν γύρω γύρω απ αυτά και φοβάμαι. Πριν από 2 χρόνια περίπου ξεκίνησε ο γολγοθάς. Πολλές εξετάσεις, όλες καλές. Καρδιογραφήματα πολλά, αλλά τίποτα, όλα καλά. Οι φοβίες δεν φεύγουν. Πήγα σε ΚΨΥ και μίλησα σε ψυχίατρο, έκτοτε είχα άρνηση να συνεχίσω. Σκέφτηκα ότι θα τα καταφέρω μόνη μου, ότι δεν έχω ανάγκη κανέναν, ότι όλα θα πάνε. Είμαι όμως σε μία ηλικία που θέλω να κάνω οικογένεια, είμαι παντρεμένη αλλά δεν έχω ακόμα παιδάκι. Θέλω πολύ, φοβάμαι. Όλα είναι μία τρέλα. Τι μου προτείνετε ότι πρέπει να κάνω; Πιστεύετε ότι θα τα ξεπεράσω και θα έχω μία φυσιολογική ζωή όπως όλοι οι άνθρωποι; Ότι θα κάνω οικογένεια που τόσο πολύ το θέλω; (Είναι ένα άγχος και αυτό, θα μπορέσω να γίνω μητέρα;, θα έχω λιγότερο άγχος στη δουλειά μου; θα μπορώ να κοιτάω περισσότερο τον ευατό μου και λιγότερο τους άλλους; Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας... Περιμένω απάντησή σας..."

---

Η απάντησή μου:

Περιγράφετε πολύ καλά στο μήνυμά σας την κατάσταση που ονομάζουμε στην ψυχιατρική γενικευμένο άγχος. Βλέπετε την αρνητική έκβαση σε πάρα πολλές πτυχές της ζωής σας (αλλά ιδιαίτερα στην υγεία σας και στην δυνατότητα που έχετε να αντεπεξέλθετε σε διάφορες ευθύνες τωρινές ή μελλοντικές). Φυσικά, με τόσο άγχος η κρίση πανικού δεν είναι δύσκολη, αλλά νομίζω ότι αυτό που προέχει από την περιγραφή που μας κάνετε είναι κυρίως το άγχος για τις απλές και καθημερινές δραστηριότητες.
Τι φταίει και έχετε τόσο άγχος δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις φταίμε εμείς ή κάποιες καταστάσεις που ζήσαμε στο παρελθόν. Αν και αυτό μερικές φορές είναι σωστό, ξεχνάμε ωστόσο ότι είμαστε φτιαγμένοι από ύλη και ότι για πολλά από αυτά τα προβλήματα σαφώς και ευθύνεται εν μέρει και η βιολογική μας κατασκευή. Αυτό δεν θα πρέπει να μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα, αλλά θα πρέπει να το λαμβάνουμε υπόψη μας όταν σχεδιάζουμε μια θεραπεία. Μιλώντας για θεραπεία, είναι προφανές ότι πολλά ια έιχατε να κερδίσετε εάν είχατε την δυνατότητα να κάνετε μια δομημένη και συστηματική ψυχοθεραπεία του τύπου της γνωσιακής. Δεν μπορώ ωστόσο να μην σας αναφέρω την δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε (είτε ως κύρια θεραπεία είτε ωε επιπρόσθετη) κάποιο φάρμακο από την τάξη των νεώτερων αντικαταθλιπτικών. Τα φάρμακα αυτά είναι εξαιρετικά στην γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, ακόμα και σε χαμηλές δόσεις. Δεν θα αντιμετωπίσετε ενοχλητικές παρενέργειες και μπορεί να ανακαλύψετε ότι υπάρχει και μια άλλη ζωή που δεν έχετε γνωρίσει. Σας προτείνω να κάνετε μια θεραπεία περισσότερο για να διαπιστώσετε και εσείς η ίδια ότι η ιατρική μπορεί να σας προσφέρει μια γρήγορη και αποτελεσματική λύση. Μετά από κάποιους μήνες μπορείτε να την διακόψετε και να αποφασίσετε εάν θέλετε να συνεχίσε ή επιθυμείτε να αρχίσετε ψυχοθεραπεία (που με αρκετή προσπάθεια μπορεί να είναι αποτελεσματική). Επίσης, έχετε την δυνατότητα να κάνετε θεραπεία μόνο σε περιόδους μεγάλης φόρτισης για να "ξεκουράσετε" τον οργανισμό σας από τις συνέπειες του άγχους.
Δεν υπάρχει καμιά απολύτως αντένδειξη στο να γίνετε μητέρα. Το άγχος σας ούτε θα μεγαλώσει ούτε θα μικρύνει. Είναι επιλογή σας. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι στο τέλος θα νιώσετε καλύτερα εάν κάνετε παιδιά και συνεχίζετε να έχετε άγχος παρά να μην κάνετε παιδιά και να συνεχίζετε να έχετε άγχος!
Ίσως εάν δείτε το πρόβλημά σας όπως θα το βλέπατε εάν είχατε "θυρεοειδή" τότε ίσως κάνετε κάτι για να το λύσετε.
Η απόφαση είναι στα χέρια σας.

---

Χρήσιμοι Σύνδεσμοι

Μια ενδιαφέρουσα ανασκόπηση της χρήσης αντικαταθλιπτικών στην Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή από τον οργανισμό Cochrane.

Τριχοτιλλομανία και θεραπεία της

Ο ΙΚ μου έγραψε:
" Έκανα μια έρευνα στο ίντερνετ σχετικά με τη σύνδεση της τριχοτιλλομανίας και τα επίπεδα σεροτονίνης. Τριχοτιλλομανία έχω εδώ και 10 χρόνια και δυστυχώς δεν μπορώ να το σταματήσω. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, και έβλεπα ότι πολλές παθήσεις του ανθρώπου είχαν γενετικά αίτια, αναρωτήθηκα εάν η δική μου πάθηση θα μπορούσε να απελευθερώσει από την ιδέα ότι είμαι μοναδικός και προβληματικός. Τελικά βρήκα πως είναι πολύ κοινή πάθηση και αυτό μου έδωσε περισσότερες ελπίδες να βρω μια λύση. Κάπου έπεσε στην προσοχή μου ότι τελευταίες έρευνες έχουν συνδέσει την μανία αυτή με τα επίπεδα σεροτονίνης του οργανισμού. Διαβάζοντας το φαινότυπο τον ατόμων που έχουν χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης βρήκα αρκετά στοιχεία της συμπεριφοράς μου και του χαρακτήρα μου. ΄Οπως ότι είμαι συνεχώς άκεφος, τίποτα δεν με γεμίζει, νευρικότητα κλπ, κλπ. Γνωρίζετ εάν υπάρχει assay/ τεστ για τον έλεγχο των επιπέδων της σεροτονίνης που θα μπορούσα να κάνω; Αν πιστεύεται πως χρειάζεται να μιλήσω σε γιατρό σε τί ειδικότητα θα πρέπει να απευθυνθώ;"

---

Η απάντησή μου:

Η τριχοτιλλομανία είναι μια συνήθεια πραγματικά πολύ βασανιστική. Φαίνεται ότι η συμπεριφορά αυτή έχει κοινά σημεία με τους καταναγκασμούς που συναντάμε στην Ιδεοψυχαναγκαστική και γι'αυτό κάποιοι την ταξινομούν στο ευρύτερο φάσμα των ιδεοψυχαναγκαστικών διαταραχών.
Εν μέρει εκεί οφείλεται και η σύνδεσή της με την σεροτονίνη, διότι γνωρίζουμε ότι στην ιδεοψυχαναγκαστική υπάρχει δυσλειτουργία των κυκλωμάτων της σεροτονίνης και ίσως και άλλων νευρομεταβιβαστών, σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Πρόσεξε όμως ότι δεν μιλάμε για μείωση της συγκέντρωσης, αλλά για δυσλειτουργία κυκλώματος.
Άρα δεν έχει νόημα να μετρήσουμε τα επίπεδα σεροτονίνης, δεν θα μας έδειχνε κάτι αυτό. Τα προβλήματα αυτά έχουν περισσότερο να κάνουν με τους υποδοχείς των ουσιών αυτών παρά με την συγκέντρωση της ουσίας στον εγκέφαλο.
Επίσης, μια τέτοια μέτρηση μόνο ερευνητικό ενδιαφέρον θα είχε αφού ούτε για την διάγνωση χρειάζεται (αυτή είναι καθαρά κλινική), ούτε για την θεραπεία (αυτή βασίζεται πάντα στην εμπειρία, δηλαδή σε πειραματικές μελέτες ειδικής μεθοδολογίας που ονομάζονται τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές).

Το πρακτικό ερώτημα που ενδιαφέρει εσένα αλλά και χιλιάδες άλλους Έλληνες είναι τι θεραπεία υπάρχει και πόσο αποτελεσματική είναι αυτή.
Παρακάτω δίνω μερικά links με κάποιες πειραματικές μελέτες που έχουν γίνει. Συνοπτικά, να αναφέρω ότι η μόνη θεραπεία που φαίνεται να δείχνει καλό αποτέλεσμα με συνέπεια στις περισσότερες (λίγες) έρευνες στηρίζεται στην συμπεριφορική θεραπεία και αναφέρεται με το όνομα "Αντιστροφή Συνήθειας" (Habit Reversal). Στην ουσία αυτή η θεραπεία περιλαμβάνει ένα πρώτο στάδιο καταγραφής της συμπεριφοράς, συστηματικής παρατήρησης και αναγνώρισης και ένα δεύτερο στάδιο κατά το οποίο η καταναγκαστική συμπεριφορά εξουδετερώνεται με την αντικατάστασή της από μια άλλη λιγότερο βλαβερή συμπεριφορά που ανταγωνίζεται την παθολογική (π.χ. σφίξιμο της γροθιάς αντί τράβηγμα των μαλλιών). Η νέα αυτή συμπεριφορά ονομάζεται "Ανταγωνιστική Απάντηση" (Competing Response).
Η προσθήκη και κάποιων γνωσιακών τακτικών μπορεί να βοηθήσει ακόμη περισσότερο (π.χ με την αναγώριση και εξουδετέρωση των σκέψεων που προηγούνται της απόφασης να υποπέσει κανείς στην συμπεριφορά αυτή, αλλά και με την αντιμετώπιση της αμφιβολίας που έχει κάποιος για την δυνατότητά του να σταματήσει πραγματικά αυτή την συμπεριφορά - συνήθως αυτή η συνήθεια διαρκεί τόσα χρόνια που κανείς πιστεύει δογματικά ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να μπορεί να την σταματήσει στο μέλλον, ότι δηλαδή είναι γραπτό του να την κάνει για πάντα).

Σχετικά με τα φάρμακα, η φλουοξετίνη (Ladose, Prozac) φαίνεται να μην λειτουργεί στις λίγες μελέτες ενώ σε μια μελέτη η σιταλοπράμη (της ίδιας κατηγορίας φάρμακο) είχε κάποια θετικά αποτελέσματα. Κατά την γνώμη μου τα στοιχεία υπερ των φαρμάκων είναι πολύ αδύνατα και έτσι δεν θα τα συνιστούσα, εκτός εάν συνυπάρχει κατάθλιψη (αρκετά συχνά).

Η συμπεριφορική ψυχοθεραπεία φαίνεται να είναι μονόδρομος.
Τώρα πού την κάνει κανείς είναι άλλο θέμα, αφού καλό θα ήταν να υπάρχει και μια μικρή εξειδίκευση στα συγκεκριμένα προβλήματα και όχι μόνο γενικά στην γνωσιακή - συμπεριφορική. Προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιον που να έχει παρακολουθήσει σε κάποιο εξειδικευμένο κέντρο στο εξωτερικό την θεραπεία για αυτό το πρόβλημα. Πάντως ψυχίατροι ή κλινικοί ψυχολόγοι με εμπειρία στην συμπεριφορική σίγουρα θα μπορούν να βοηθήσουν. Αν τυχαίνει να είσαι φοιτητής στα Ιωάννινα ευχαρίστως να κάνουμε την προσπάθεια μαζί.

---

Χρήσιμοι Σύνδεσμοι
Α. Μελέτες για την αποτελεσματικότητα των θεραπειών

Μελέτη 1

Μελέτη 2

Μελέτη 3

B. Περιγραφή της θεραπείας Αντιστροφής:

Μελέτη 1

Βιβλία για την Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία

Η ΙΦ μου έγραψε:

Κύριε Σκαπινάκη,
Εντελώς τυχαία σήμερα επισκέφτηκα το site www.stress.gr και πραγματικά εντυπωσιάστηκα.
Εχω διαβάσει ένα βιβλίο με θέμα την Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας και κατα συνέπεια αν εσεις κρίνεται κατάλληλο να το μοιραστείτε με το κοινό σας.
Με τίτλο ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ από τις εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ των Silove Derrick, Manicavasagar Vijaya.
Εγώ το βρήκα πολύ ενδιαφέρον (πρώτη φορά ακουγα το θέμα Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία) και ένα πολύ καλό βοήθημα.
Συνεχίστε την καλή δουλειά σας βάζοντας και άλλα χρήσιμα άρθρα για το κοινό.

---

Απαντώ:
Αγαπητή ΙΦ

Υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα βιβλία για την γνωσιακή. Εμένα το αγαπημένο μου είναι του David Burns, Feeling Good Handbook. Στα Ελληνικά έχει μεταφραστεί το παραπλήσιο Αισθανθείτε Καλά, μια παλιότερη έκδοση του Handbook, από τις εκδόσεις Πατάκη.
Το δεύτερο αγαπημένο μ ου είναι το Mind Over Mood (Padesky & Greenberger), το οποίο και βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι το έχω ήδη μεταφράσει και επιμεληθεί και πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα στα Ελληνικά.
Ένα βιβλίο που έχει βοηθήσει εκατοντάδες ανθρώπους στο εξωτερικό και το οποίο χρησιμοποιείται σαν εγχειρίδιο στην διάρκεια της θεραπείας.
Ελληνικός τίτλος: Σκέφτομαι άρα Αισθάνομαι !

Με αφορμή την δολοφονία του μικρού ΑΛΕΞ

Ας σταματήσουμε επιτέλους αυτό το κακό. Αναφέρομαι στο όψιμο ενδιαφέρον, ειδικών και μη ειδικών, για το φαινόμενο της σχολικής επιθετικότητας μια ακραία μορφή του οποίου βιώσαμε, δυστυχώς, με τη δολοφονία ενός αθώου παιδιού. Αυτό που συντελείται τώρα είναι ακόμη χειρότερο. Δημοσιογράφοι, που ενδιαφέρονται να αυξήσουν την θεαματικότητά τους και διάφοροι γραφικοί ειδικοί, που ενδιαφέρονται να αυξήσουν την ιδιωτική τους πελατεία, παρελαύνουν από τα κανάλια να μας μιλήσουν για το "πρωτόγνωρο" αυτό φαινόμενο. Πλανώνται πλάνην οικτρά...

Η σχολική επιθετικότητα ήταν πάντα πρόβλημα στα Ελληνικά σχολεία, αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια και ιδιαίτερα μετά τις αλλαγές που έγιναν στην Ελληνική κοινωνία με την εισροή οικονομικών μεταναστών το πρόβλημα έχει οξυνθεί ιδιαίτερα. Το ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι μόλις καταλαγιάσει το αίσθημα συλλογικής ενοχής, όλοι αυτοί που τώρα ενδιαφέρονται θα το ξεχάσουν και θα μείνουμε να ελπίζουμε μήπως κάποιος σοβαρός (σαν τον Στέλιο Κούλογλου) αποφασίσει να αναδείξει το θέμα.

Τι έχει κάνει το κράτος (δηλαδή ...όλοι μας) μέχρι τώρα; ΤΙΠΟΤΑ, ένα απόλυτο μηδέν. Ούτε μια συστηματική παρέμβαση για την αντιμετώπιση του φαινομένου σε Πανελλήνιο επίπεδο. Μόνο σποραδικές κινήσεις. Από ότι γνωρίζω (και μπορεί να κάνω λάθος) μόνο η Σχολή Μωραϊτη (!) είχε οργανώσει ένα συστηματικό πρόγραμμα παρέμβασης. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι, εάν ρωτήσετε κάποιον στο Υπουργείο ποιος είναι ο διεθνής όρος για την σχολική επιθετικότητα, δεν θα ξέρει κανείς να σας απαντήσει. Για να τους διευκολύνω, έχω επιλέξει μερικά links στα οποία μπορεί όποιος θέλει να μάθει τι κάνουν άλλες χώρες για να σταματήσουν το bullying.

Στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων έχουμε ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για την ανίχνευση των ψυχικών διαταραχών και των προβλημάτων της επιθετικότητας σε Λύκεια. Προσπαθούμε να σχεδιάσουμε ένα ηλεκτρονικό εργαλείο ώστε να μπορούμε να ανιχνεύσουμε με εύκολο τρόπο τέτοια προβλήματα, εκμεταλλευόμενοι την διαδικτυακή υποδομή και τα εργαστήρια πληροφορικής των σχολείων. Παράλληλα ολοκληρώνουμε και σε λίγο καιρό θα βγάλουμε την ιστοσελίδα μας για την υποστήριξη των εφήβων. Δεν χρειάζεται φυσικά να το αναφέρω, αλλά η ηθική υποστήριξη γι'αυτό το πρόγραμμα είναι μηδενική έως αρνητική. Αυτά τα πράγματα δυστυχώς στην Ελλάδα θεωρούνται ...soft. Εμείς θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας και μετά το θόρυβο των καναλιών, μόνοι μας όπως πάντα, διότι βλέπετε έχουμε παιδιά και μας ενδιαφέρει.

Μερικοί Ενδιαφέροντες Σύνδεσμοι
-----------------------------------------------------------
Bullying Online The UK's #1 Bullying Resource
Help and advice for victims of bullying their parents and school - Registered Charity
www.bullying.co.uk/

bullying.org - home
Canada URL addressing issues about bullying. Includes many stories, poems, and drawings.
www.bullying.org/

Bullying at School Information (UK)
The Scottish Council for Research in Education (now the SCRE Centre) has been supporting Scottish education through research since 1928.
www.scre.ac.uk/bully/

Stop Bullying Now! Information, Prevention, Tips, and Games.
Kid oriented website from the US Department of Health and Human Services with
flash movies, games,...
stopbullyingnow.hrsa.gov/

Bullying. No way!
School communities around Australia can increase understanding about the issues surrounding bullying, harassment and violence, hear others' stories, ...
www.bullyingnoway.com.au/

What's Bullying?
Information on bullying and what to do if you or a friend is being bullied.
www.nobully.org.nz/

Anti-Bullying Network
Information for young people, parents and teachers on tackling bullying within schools.
www.antibullying.net/

DfES: Don't Suffer in Silence
An Anti-Bullying Video was been made with stars such as Rio Ferdinand, ... The schools' anti-bullying Charter for Action was launched by Ivan Lewis in ...
www.dfes.gov.uk/bullying/

Stop Bullying Now
A social worker tells how to identify and prevent and intervene in bullying in schools. Tells what...
www.stopbullyingnow.com/

Οι σκέψεις ενός ασθενή με Αγοραφοβία

Ευχαριστώ τον Θ. για το κείμενο που ακολουθεί. Ο Θ. πάσχει απο αγοραφοβία και τελευταία έχει κάνει σημαντικά βήματα. Σε αυτή τη "Νοητική Ανάλυση" κατέληξε ο ίδιος με την βοήθεια της θεραπείας.

ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Από τον Θ.

Το γεγονός πως όταν μένω σπίτι είμαι μια χαρά, ενώ όταν βγαίνω έξω έχω διάφορα εκ των προτέρων γνωστά Σωματικά Συμπτώματα δείχνει πεντακάθαρα πως έχω άγχος. Γιατί προφανώς δεν υπάρχει άλλη ασθένεια από το άγχος, για την οποία στο σπίτι να είσαι μια χαρά ενώ όταν βγαίνεις έξω να μην είσαι.

Εάν θέλω να το εξειδικεύσω λέγεται αγοραφοβία. Με την αγοραφοβία έχω αδρεναλίνη να διατρέχει το σώμα μου. Η αδρεναλίνη είναι μια χρήσιμη ουσία που την επιζητούν οι άνθρωποι. Βέβαια σε μεγάλες ποσότητες οδηγεί σε έντονα Σωματικά Συμπτώματα Η αδρεναλίνη παράγεται από τον εγκέφαλο. Άρα οι σκέψεις που κάνω είναι και αυτές που μου προκαλούν την έκκριση αδρεναλίνης. Οι σκέψεις που φέρνουν την έκκριση αδρεναλίνης γίνονται στον φλοιό του εγκεφάλου (όπως και όλες οι σκέψεις).

Τις σκέψεις αυτές τις κάνω εγώ και κανένας άλλος. Συνεπώς τις σκέψεις αυτές μπορώ να τις αλλάξω, να τις μεταβάλλω και να τις μετατρέψω όπως εγώ θέλω και σε όποια κατεύθυνση θέλω εγώ. Για παράδειγμα αυτή την στιγμή θα κάτσω για 2 λεπτά να τραγουδήσω Ramones και να φανταστώ πως είμαι σε συναυλία τους πάνω στην σκηνή. Διαπίστωσα πως με το να σκέφτομαι τους Ramones και διάφορα τραγούδια και συναυλίες το άγχος μου μειώθηκε. Αυτό οφείλεται στην Απόσπαση της προσοχής. Αντί να χρησιμοποιήσω τον ανεπαρκή τρόπο της Απόσπασης της προσοχής, (όπως και τώρα που γράφω είναι Απόσπαση της προσοχής) μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν πολύ πιο έξυπνο τρόπο. Μπορώ να επιτεθώ σε αυτές τις χαζές και χωρίς λόγω ύπαρξης σκέψεις που με επηρεάζουν με άλλες σκέψεις, χιλιάδες στον αριθμό, που καταρρίπτουν τις χαζές και ανυπόστατες σκέψεις μου.

Για παράδειγμα σκέφτομαι πως θα λιποθυμήσω. Αφού για να λιποθυμήσεις πρέπει να έχεις χαμηλή πίεση, δηλαδή κάπου 4 - 5 ενώ εγώ λόγω άγχους έχω 12-13, άρα τι κάθομαι και σκέφτομαι πως θα λιποθυμήσω. Αποκλείεται να λιποθυμήσω. Επίσης σκέφτομαι πως θα έχω μια Άσχημη Κρίση Πανικού (ΑΚΠ). Έχω διαπιστώσει στην πράξη πολλές φορές πως για να έχω ΑΚΠ πρέπει να κάνω ηλίθιες σκέψεις και μόλις τις σταματήσω είμαι μια χαρά.

Ακόμα σκέφτομαι πως μπορεί να πεθάνω. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους και όταν πεθάνω εξάλλου θα είμαι σε έναν καλύτερο κόσμο χωρίς άγχος. Επίσης μου έρχονται εικόνες από καταστροφές και συμφορές. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να το αποτρέψω ή να το προβλέψω ώστε να το αποφύγω και μάλιστα οι πιθανότητες να συμβεί ένα τέτοιο άσχημο γεγονός είναι ίσες είτε είμαι σπίτι είτε είμαι έξω. Εξάλλου αυτό είναι ένα πολύ απλό πράγμα που πρέπει να το αναλογιστώ και δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να το καταλάβω.

Σκέψου κάτι πολύ απλό. Πρόπερσυ όταν ήταν να πάω να γράψω εξετάσεις με την μάνα μου μαζί για παρέα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ, το πρωί ήμουν χάλια με άσχημα Σωματικά Συμπτώματα και όταν πήρα την απόφαση με την μητέρα μου να μην πάμε να γράψω σε 1 λεπτό ήμουν πάλι καλά. Μάλιστα σε λιγότερο από 1 λεπτό είχαν περάσει όλα τα Σωματικά Συμπτώματα