19.1.20

"Pill Shaming" ή "η ντροπή να λαμβάνεις αγωγή"

Μια από τις λιγότερο εμφανείς εκδηλώσεις του στίγματος που συνοδεύει τις ψυχικές διαταραχές είναι το λεγόμενο "Pill Shaming" δηλαδή η ντροπή και αμηχανία που νιώθει κανείς όταν πρέπει να πάρει ένα φάρμακο για να αντιμετωπίσει μια ψυχική διαταραχή. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν την φαρμακευτική αγωγή ως την "τελευταία κατάληξη" και ως "δρόμο χωρίς επιστροφή". Οι μύθοι φυσικά για τις σχετικές θεραπείες και για το πώς μπορούν να "αλλάξουν την προσωπικότητα" ή να σε κάνουν να "κοιμάσαι" ή να "εθιστείς" είναι επίσης πολύ διαδεδομένοι. 
Στην βάση αυτής της ντροπής για θεραπεία βρίσκεται η άποψη ότι τα ψυχικά προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται αποκλειστικά με τις δικές μας δυνάμεις ("πάλεψέ το μόνος σου") και όχι με εξωτερική βοήθεια. Ότι εάν χρειαστεί κάποιος βοήθεια αυτό αποτελεί ένδειξη "αποτυχίας" ή "αδυναμίας". Το μοντέλο αυτό επεκτείνεται όχι μόνο στις φαρμακευτικές αγωγές αλλά και σε οποιαδήποτε θεραπεία (ακόμη και ψυχοθεραπεία). Πολύ συχνά οι ίδιοι οι άνθρωποι που υιοθετούν αυτές τις ιδέες στρέφονται σε αυτοθεραπείες (όπως το αλκοόλ) που αποδεδειγμένα βλάπτουν ή σε αναποτελεσματικές εναλλακτικές θεραπείες που βλάπτουν έμμεσα (καθώς παρατείνουν την χρονική διάρκεια της νόσησης και αυξάνουν τις επιπλοκές στην ζωή του ανθρώπου). 
Στην πράξη, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Θεωρώ δείγμα μεγάλης δύναμης το να αποφασίσει κάποιος να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του κάνοντας την σωστή αρχή, δηλαδή εμπιστευόμενος κάποιον λειτουργό της υγείας ο οποίος είναι εξειδικευμένος να τον βοηθήσει. Αδύναμος είναι εκείνος ο οποίος βλέπει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και αρνείται την βοήθεια, που μπορεί να προσφέρεται δίπλα του. Κάποια προβλήματα ξεπερνούν τις δυνάμεις μας και τότε η λύση είναι η εξωτερική βοήθεια. Αυτή την λύση εφαρμόζουμε παντού και μάλιστα κατά προτεραιότητα στα προβλήματα υγείας. 
Μια παρενέργεια της ντροπής για τις θεραπείες που αφορούν τις ψυχικές διαταραχές είναι η συχνά παρατηρούμενη μεγάλη καθυστερηση μεταξύ της έναρξης των συμπτωμάτων και της έναρξης μιας (οποιασδήποτε) θεραπείας. Ωστόσο, όπως και σε όλες τις θεραπείες, η έγκαιρη αντιμετώπιση αποτελεί τον καλύτερο προβλεπτικό παράγοντα για πλήρη ίαση και επιτυχή έκβαση στο μέλλον. Αλλά πάνω από όλα, η έγκαιρη αντιμετώπιση θα μειώσει τις συνέπειες στον ακαδημαϊκό / επαγγελματικό, οικογενειακό ή κοινωνικό τομέα της ζωής του ανθρώπου, που μπορεί να επιφέρει μια αθεράπευτη ψυχολογική διαταραχή. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στους νέους ανθρώπους, καθώς πολλές ψυχικές διαταραχές αρχίζουν στη νεαρή ενήλικο ζωή (π.χ όλες οι αγχώδεις διαταραχές) και μπορούν να επηρεάσουν την ακαδημαϊκή εξέλιξη και άρα και την επαγγελματική προοπτική του νέου ανθρώπου.