30.5.06

Διάβασέ με πρώτο!

Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιό μου. Στην τοποθεσία αυτή μπορείτε να διαβάζετε τις απαντήσεις μου σε ερωτήσεις που αφορούν θέματα ψυχικής υγείας. Τις ερωτήσεις αυτές μου τις απευθύνουν κυρίως χρήστες της ιστοσελίδας www.stress.gr αλλά και άνθρωποι από όλη την Ελλάδα στο email μου questions@stress.gr.

Προφανώς, ο όγκος των μηνυμάτων που λαμβάνω είναι πάρα πολύ μεγάλος και έτσι επιλέγω αναγκαστικά μηνύματα και ερωτήσεις που πιστεύω ότι έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον. Κάποια φορά μπορεί να είναι το δικό σας μήνυμα αυτό, οπότε μην απογοητεύεστε εάν δεν απάντησα στο δικό σας μήνυμα. Η σελίδα αυτή συντηρείται σε εθελοντική βάση και έτσι δείξτε κατανόηση.

Κάποιες φορές μπορεί να συμπεριλάβω και άλλα ενδιαφέροντα θέματα από την ψυχιατρική έρευνα τα οποία πιστεύω ότι θα βρείτε ενδιαφέροντα. Η έρευνα στην ψυχιατρική είναι πολύ εκτεταμένη και τα αποτέλεσματά της συχνά έχουν πρακτικές συνέπειες στην διάγνωση, την αντιμετώπιση και την πρόγνωση.

Ελπίζω ότι και η σελίδα αυτή θα έχει την επιτυχία που έχει το www.stress.gr και αυτό θα εξαρτηθεί εν μέρει και από την δικιά σας συμμετοχή με την αποστολή σχολίων. Ξεκινήστε λοιπόν από τώρα!

Πέτρος Σκαπινάκης
Λέκτορας Ψυχιατρικής
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

7 σχόλια:

Ecumene είπε...

Καλη αρχη!
μια που ειπατε
για stress.gr

Καλο ειναι να μας πειτε
τη διαφορα του στρες
απο το αγχος..

Ecumene είπε...

Το “Μαύρο Σκυλί”
Τα παρακάτω αφορούν στην κατάθλιψη κ όχι στο σκυλί μου, την Νταίζη. "Μαυρο σκυλί" όμως την αποκαλεί ο γιατρός στον οποίο κατέφυγα (ο γιατρός εμπνεύστηκε προφανώς από το ομώνυμο αυστραλιανό ίδρυμα) όταν διαπίστωσα ότι είχα τα συμπτώματα της νόσου. Τα παρακάτω τα γράφω με αφορμή δυο ποστ που διάβασα σήμερα κ αρχικά με αναστάτωσαν, δεν απευθύνομαι στις κυρίες που τα έγραψαν - εξάλλου το συζητήσαμε το θέμα στο μπλογκ τους, αλλά σε όσους διαβάζουν κ βιώνουν συμπτώματα καταθλιπτικού. Εξάλλου τα κείμενα της Ραφινάτας κ της Ροδιάς ήταν απλά η αφορμή......

Ecumene είπε...

Το “Μαύρο Σκυλί”- Part Deux κ τελικό.
Ομολογώ πως πάντα με εντυπωσίαζε πώς ορισμένοι άνθρωποι που στέκονται με σεβασμό μπροστά σ'εναν Σεφ κ εκτελούν με θρησκευτική ευλάβεια τις συνταγές του, απαξιώνουν με τόση ευκολία μία ολόκληρη Επιστήμη κ το έργο της ξεχνώντας τη συμβολή της στην ανθρωπότητα. Βρίσκω δε χαριτωμένο όταν στην προσπάθειά τους να δαιμονοποιήσουν την Επιστήμη χρησιμοποιούν ως επιχειρήματα τα…επιστημονικά έργα άλλων ανθρώπων κ τα προβάλλουν ως έγκυρα επειδή ακριβώς είναι επιστημονικά!!! Δηλαδή απαντούν στην κακή Επιστήμη με επιστημονικά επιχειρήματα.

Ας χαλαρώσουμε όμως γιατί κανείς δεν αντιδικεί με κανένα.Τουλάχιστον η Επιστήμη που δεν είναι ένα πρόσωπο αλλά μια μέθοδος, δεν αντιδικεί με κανένα....

Ecumene είπε...

Eιχαμε μια συζητηση με τον Αθήναιο
για την καταθλιψη
για το κατα ποσο ειναι
αναγκαιος ο Γιατρος
και τα φαρμακα...

Πως σας φανηκαν
τα κειμενα του Αθήναιου
και οι αντιδρασεις μας;;..

Πέτρος Σκαπινάκης είπε...

Το κείμενο του Αθηναίου το βρήκα καταπληκτικό. Τέτοιες καταγραφές πραγματικής εμπειρίας είναι λιγοστές, τουλάχιστον στην Ελληνική γλώσσα. Επί της ουσίας, ομολογώ ότι ως ψυχίατρος αναγκαστικά είμαι μεροληπτικός. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται καλά με φάρμακα πολλές φορές. Κάθε φορά που έχω ένα καλό αποτέλεσμα εντυπωσιάζομαι και σκέφτομαι πώς κατόρθωσε η επιστήμη να φτάσει σε αυτό το σημείο. Από την άλλη έχω δει ανθρώπους να καταστρέφονται με τα φάρμακα. Είναι σαφές ότι η φαρμακοθεραπεία στην ψυχιατρική είμαι μια πρακτική επιστήμη που απαιτεί γνώση, χρόνο, κοινό νου και λίγη τέχνη. Δεν τα βρίσκεις συχνά αυτά σε έναν άνθρωπο δυστυχώς. Κατά τα άλλα πιστεύω ακράδαντα στα οφέλη της ψυχοθεραπείας, μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είχαμε την δυνατότητα να συζητάμε τακτικά με έναν συναισθηματικά αμερόληπτο άνθρωπο. Βλέπεις, τους φίλους μας τους θέλουμε να είναι ψυχή τε και σώματι μαζί μας, τον ψυχοθεραπευτή μας τον θέλουμε να φορά συναισθηματικό αλεξίσφαιρο. Δύσκολη δουλειά διάλεξα...

Ecumene είπε...

Συναισθηματικο αλεξισφαιρο....

μ αρεσει αυτη η φραση...

Με τον καιρο αυτο δεν γινεται;;

ενα ειδος ανοσίας...

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας το τελευταίο σχόλιό σας ("συναισθηματικό αλεξίσφαιρο") και έχοντας χρησιμοποιήσει τα stress.gr και depnet.gr (όπου έχω κάνει και μερικές καταχωρίσεις με το ίδιο ψευδώνυμο) θα ήθελα να σας συγχαρώ (και, ως καταθλιπτικός, να σας ευχαριστήσω) για το έργο που προσφέρετε, να σαε ευχηθώ καλό κουράγιο για τη συνέχεια... Πολλές φορές θέλουμε τους γιατρούς μας (όπως και τους δασκάλους μας και τους γονείς μας) "αυθεντίες", και παθαίνουμε σοκ όταν αυτό για κάποιο λόγο ραγίζει μέσα μας (εγώ έχασα την πίστη μου στο γιστρό μου επειδή μου είπε κάποτε ένα αθώο ψέμα ενώ εγώ τον είχα κυριολεκτικά ταράξει στα ψέματα). Ωστοσο, απ' όσο ξέρω (παρότι είμαι των θεωρητικών επιστημών), στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχουν αυθεντίες. Υπάρχουν όμως, κάπου κάπου, άνθρωποι... Καλή συνέχεια!