Παλαιότερα οι ερευνητές του κεντρικού νευρικού συστήματος και του εγκεφάλου έδιναν πολύ μεγαλύτερη σημασία στους νευρώνες, δηλαδή στα βασικά νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου, και λιγότερη στα ενδιάμεσα κύτταρα της γλοίας που υποστηρίζουν τα νευρικά κύτταρα στις λειτουργίες τους. Την τελευταία δεκαετία ωστόσο έχει φανεί ο σημαντικός ρόλος που παίζουν τα τελευταία στην αιτιολογία των ψυχικών διαταραχών. Στο ωραίο γράφημα που παρουσιάζεται πιο κάτω μπορούμε να δούμε τις μεταβολές που υφίστανται τα κύτταρα της γλοίας στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής: το κύτταρο της μικρογλοίας (μωβ στην εικόνα) είναι υπεύθυνο για την ανοσολογική προστασία του εγκεφάλου και έχει παθολογικά ενεργοποιηθεί (πιθανότατα λόγω αδιευκρίνιστων ανοσολογικών μηχανισμών) με αποτέλεσμα να εκκρίνει ουσίες που διεγείρουν τα πράσινα αστροκύτταρα. Τα τελευταία διεγείρουν με τη σειρά τους το νευρώνα με αποτέλεσμα ο νευρώνας να βομβαρδίζεται κυριολεκτικά με γλουταμικό και να απειλείται με καταστροφή (αυτή η τοξικότητα που οφείλεται στην υπερβολική διέγερση με γλουταμικό ονομάζεται διεγερσιτοξικότητα - excitotoxicity). Οι θεραπείες που χορηγούμε στη διπολική στοχεύουν τη μείωση της κυτταρικής διέγερσης και στην ευόδωση των ανασταλτικών μηχανισμών που διαθέτει ο εγκέφαλος (όπως π.χ. το σύστημα του GABA). Για το λόγο άλλωστε αυτό πιστεύουμε ότι αυτές οι θεραπείες (σταθεροποιητικά της διάθεσης όπως τα άλατα λιθίου και το βαλπροϊκό) έχουν νευροπροστατευτική δράση και μειώνουν μακροπρόθεσμα την πιθανότητα υποτροπών και τις επιπλοκές της νόσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου