Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ασθενείς που έχουν την ατυχία να πάσχουν από σχιζοφρένεια στιγματίζονται είναι διότι συχνά υπάρχει η αντίληψη ότι η πάθησή τους είναι "στο μυαλό τους" ή καθαρά "ψυχολογική" και ότι δεν υπάρχει τίποτα οργανικό (καμιά φορά αυτή η αντίληψη είναι ταυτόσημη με την άποψη ότι οι ασθενείς αυτοί υποδύονται την ασθένεια). Μπορεί φυσικά η δυνατότητα που είχαμε πριν από 100 χρόνια να εξετάσουμε τον εγκέφαλο να μην ήταν πολύ ακριβής, αλλά η τεχνολογία των απεικονίσεων έχει εξελιχθεί ταχύτατα και στον 21ο αιώνα μπορούμε να δούμε τον εγκέφαλο την στιγμή που λειτουργεί και όχι απλώς με στατικές φωτογραφίες. Στη φωτογραφία βλέπουμε τον εγκέφαλο ενός ασθενή που παρουσιάζει ακουστικές ψευδαισθήσεις (ένα από τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας) 9 δευτερόλεπτα πριν την ψευδαίσθηση (επάνω) και τη στιγμή που ακούει τη φωνή (κάτω). Είναι εμφανές ότι λίγο πριν την ψευδαίσθηση "ανάβει" η περιοχή του μετωπιαίου λοβού που σχετίζεται με την παραγωγή της "εσωτερικής ομιλίας" (του εσωτερικού διαλόγου που κάνουμε όλοι οι άνθρωποι όταν σκεφτόμαστε ή ανησυχούμε), ενώ τη στιγμή της ψευδαίσθησης "ανάβει" η περιοχή του κροταφικού λοβού που σχετίζεται με την επεξεργασία των ακουστικών ερεθισμάτων.
Οι ασθενείς με σχιζοφρένεια έχουν ακουστικές ψευδαισθήσεις διότι ο εγκέφαλός τους δεν χειρίζεται σωστά την "εσωτερική ομιλία" και ενεργοποιεί το κύκλωμα της ακουστικής αντίληψης. Αυτό προφανώς είναι αποτέλεσμα της νευροβιολογικής διαταραχής της σχιζοφρένειας και όχι αποτέλεσμα ψυχολογικής αδυναμίας ή φαντασίας του ασθενή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου