Τις μέρες αυτές, στηρίζουμε περισσότερο τους ανθρώπους μας που πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή και δεν αδιαφορούμε, σκεφτόμαστε πριν κρίνουμε και ενημερωνόμαστε:
"Είμαι πολύ θυμωμένη με το πόσο αδαείς και άσχετοι μπορεί να είναι κάποιοι άνθρωποι με τα προβλήματα των άλλων. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ίδιοι. Άλλοι έχουν μια ήπια διαταραχή, που περιορίζεται σχετικά εύκολα, άλλοι πάσχουν πιο σοβαρά και έχουν περισσότερα καθημερινά προβλήματα. Αλλά θέλω να πω κάτι σε αυτούς που ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να είναι αδιάφοροι: Δεν ΕΠΙΛΕΓΩ να τσεκάρω τις πόρτες πολλές φορές για να δω εάν είναι κλειστές, δεν ΕΠΙΛΕΓΩ να φοβάμαι τα μικρόβια, δεν ΕΠΙΛΕΓΩ να έχω κρίσεις άγχους και πανικού. Αυτά είναι πράγματα που απλώς συμβαίνουν σε μένα αλλά σε καμιά περίπτωση δεν με καθορίζουν. Σίγουρα κάνω πράγματα με τρόπο τελετουργικό, όπως το να μετράω ή να πλένω τα χέρια μου πολλές φορές και με συγκεκριμένο τρόπο. Αλλά σταματήστε επιτέλους να λέτε ότι οι άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να κάνουν αυτά τα πράγματα. Πιστέψτε με, εάν υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να ξεφορτωθούμε αυτές τις ενοχλητικές ιδέες ή να σταματήσουμε αυτές τις βασανιστικές συμπεριφορές θα το κάναμε. Δεν έχει καθόλου πλάκα να νιώθεις απομονωμένος. Δεν έχει καθόλου πλάκα να βλέπεις τους άλλους να γελάνε μαζί σου με αυτά που κάνεις για να μειώσεις το άγχος σου. Αν μπορούσα θα πάταγα το μαγικό κουμπί, αλλά τέτοιο κουμπί δεν υπάρχει. Γι' αυτό το λόγο σταματήστε να είστε αδιάφοροι και ενημερωθείτε για το τι πραγματικά συμβαίνει. Ναι, πάσχω από μια ψυχική ασθένεια, αλλά είμαι πάνω απ' όλα άνθρωπος με ξεχωριστή προσωπικότητα και όχι κλόουν στο τσίρκο. Σκεφτείτε λοιπόν πρώτα πριν κρίνετε".
